Alle meteorologische gezegden uit de oud historische Neerlandsche taal komen hier goed tot zijn recht!
Maart roert vooral zijn staart en april doet wij hij wil. En zo gaat het! Tot in april was er een sneeuwdek en, net als vorig jaar, werd het een Zweedse race tegen de weergoden om de spijkerbanden te wisselen voor de zomerbanden. Dat “moet” namelijk tussen 1 en 15 april, maar het wegdek was nog niet geschikt voor zomerbanden… De paaltjes die de weg markeren bij sneeuw staan nog steeds aan de weg, de gemeentevegers zijn hier ook nog niet in de buurt gesignaleerd. Enkel in de woonwijken in het dorp is al het strooigrind weggeveegd.
19 maart, ijspegels in het bos
Toch leggen ook hier de vogels in mei een ei. Het vaste koppeltje kraanvogels arriveerden slechts 1 dag later dan vorig jaar (met de schrikkeldag dus 2 dagen later) en ook de lijsters, kwikstaartjes en mezen zijn al weer een poosje terug. De grasmaaier staat gereed voor zijn seizoensarbeid, de motorfietsen hebben een starttest gehad. Ondanks de -30 graden Celsius zijn de accu’s heel gebleven! Nu nog een testritje en dan is de start van het voorjaar echt ingeluid. Vooralsnog nachtvorst en overal grind op de wegen, dus er wordt nog afgewacht.
Göteborg brug in de avond
Tussendoor zijn we er nog even uit geweest, wat erg fijn was om wat meer tot leven te komen, ja rust roest! Verder staan er aardig wat veranderingen op stapel voor de komende seizoenen, maar hiervan gaat weinig op de blog terecht komen.
Langzaamaan bouwen we onze avonturen af op digitaal gebied. Een deel van je leven online zetten heeft zo zijn voordelen als lezer, maar ook zo zijn nadelen voor de privacy van de schrijver. Verder is het vooral eenrichtingsverkeer en zijn foto’s gemakkelijk te gebruiken voor andere doeleinden. Helaas wordt het online steeds grilliger en dat is ook een reden voor ons om de blog af te bouwen. Jammer natuurlijk en ook dat daardoor vrij onpersoonlijke foto’s geplaatst worden. Hopelijk begrijpen en respecteren jullie onze keuze.
Hej då och ha en bra vår, sommar och så vidare! Vi ses!
Zou het voorjaar nu dan echt in zicht zijn? Wij zijn inmiddels weer ontdooid, de tuin en de weg ook. De vogels fluiten andere deuntjes, de reeën rennen achter elkaar aan, zou het?
Het weer is het meest besproken onderwerpen onder de Zweden. Als je iemand vraagt hoe het gaat, krijg je meestal een antwoord in de zin van: “Tsja, wat een sneeuw toch!” of “Koud, dat is het!” of “nu ben ik wel toe aan….(het volgende seizoen)”. Maar eerlijk gezegd is dit ook een veelbesproken onderwerp onder Nederlanders toch? Hoe vaak krijg je als antwoord op de vraag “Hoe is het?”, “Het regent al de hele dag!”
Ochtendritueel als er sneeuw licht of harde vorst is.
Wij doen rustig aan de weerpraatjes mee, want er hangt nu eenmaal veel van het weertype af. Ga je wel of niet op pad? Kun je iets doen in de tuin? Kun je hout halen zonder dat het meteen weer nat sneeuwt of regent? Is het te glad om te wandelen? Hoe koud wordt het vannacht? en dus: wanneer zullen we de houtkachel aansteken vandaag? Goten nalopen, sneeuw schuiven, auto schoonmaken. Je hebt er bijna een dagtaak aan, aan dat weer…. Maar beter dit dan de zomerse bosbranden.
Er zijn her en der nog resten van geschoven sneeuwhopen te zien en op beschutte plekken ligt nog steeds sneeuw, ook al is het inmiddels al dagen boven nul. Maar we beginnen langzaamaan weer te wennen aan onze nieuwe groen/gele uitzicht! Onze tuin is heel onderhoudsvriendelijk en er hoeft niet veel gesnoeid te worden. De heg was al gedaan, samen met twee struiken, dan zijn we al halverwege. De komende dagen kunnen we daar mooi mee verder.
Nu de sneeuw is vertrokken, zijn de enorme voetstappen in de tuin zichtbaar geworden. In september hadden we al wat gezien en dachten we aan elanden. Later hoorden we dat er koeien waren losgebroken aan de andere kant van het bos. Die zijn dwars door het bos gewandeld en aan onze kant van de heuvel door alle tuinen heen gebanjerd. Dat verklaarde al iets…. We vinden overigens ook elanden poten terug in de te drassige tuin. Ze laten rustig gaten achter van 7cm diep….niet handig voor je enkels, maar ook niet voor de grasmaaier straks. Dit zijn we dus aan het opvullen.
Dit spoor is al opgevuld.
Smeltend sneeuw heeft een bijkomstigheid, namelijk dat de (toch al hoge) waterstand hier nu nog hoger is. Er is zelfs voor het nabije meer Lelång een waarschuwing afgegeven vanwege de hoge waterstand. Dat is zeer uitzonderlijk, al dan niet uniek. Met het sluizen-systeem kunnen ze normaal gesproken de waterstand in dit gebied juist gecontroleerd laten stijgen of dalen.
Normaal een klein stroompje water, nu een brede hardstromende sloot
Hoge waterstand van de zomer heeft nooit de tijd gehad om te zakken
De eerste tekenen van het voorjaar lokt ook de roofdieren naar buiten. Een van de reeën die dagelijks om het huis te vinden was en zelfs in de tuin sliep, we noemden haar Knobbel, heeft de afgelopen week een behoorlijke wond opgelopen en lag naderhand dood in het weiland. Wonderbaarlijk genoeg was het karkas een dag later vrijwel verdwenen. Zo gaat het nu eenmaal, de één zijn dood….. We zien met regelmaat een vos lopen, op zoek naar eten. En de muizen laten zich ook weer zien. De katten vinden dat fantastisch en we gooien hun versgevangen prooien weer in de kringloop (tuin). Deze worden door iets of iemand weer verorbert, want ze zijn steeds verdwenen. “Ja, ze zijn echt dood en nee, de kat komt steeds met een nieuwe aan.”
Gelukkig kunnen we weer wandelen en wat conditie opbouwen. Dat was hard nodig en heerlijk om op een andere manier weer eens een frisse neus te halen.
Weer een teken van leven uit het noorden. De laatste blog is alweer 1,5 maand geleden online gegaan. Hier in Dalsland is de winter nog goed aanwezig.
We krijgen geregeld de vraag of we geen last hebben van de lange donkere dagen, maar eigenlijk hebben we daar nooit last van. Net zo min als de lange lichte dagen in de zomer. Dat het nu in februari langer licht is, is natuurlijk wel prettig. Vooral omdat we voelen dat de zon krachtiger wordt en de mensen vrolijker zijn. Men kijkt uit naar het voorjaar, gaat plannen maken en is meer buiten bezig. Dat is blijkbaar aanstekelijk, want het lokt ook ons naar buiten. Beetje rommelen om het huis, we pakken weer wat meer klusjes op en eten soms lekker buiten.
De natuur is grillig en prachtig tegelijk
Dat het voorjaar nog niet om de hoek komt kijken, zien we aan de reeën die, ondanks het bijvoeren, toch magerder worden. We merken het ook aan de voorspellingen met neerslag die soms 25mm regen zouden moeten betekenen, maar net zo goed 25cm! sneeuw kunnen worden. We leven hier echt met de jaargetijden. Het weer is ook het meest besproken onderwerp, maar dat is het in Nederland ook gok ik….
In maart is er zelfs een feestdag, vårdagjämning. Dit jaar valt het op 20 maart. Dan wordt er stil gestaan bij het midden tussen de kortste dag en de langste. Zo heb je in de herfst hetzelfde, maar dan tussen de langste dag en de kortste. Ik vind het wel een mooi gegeven om stil te staan bij dit soort aardse gebeurtenissen. Net zoals ik regelmatig in het donker naar boven tuur tot ik draaierig word van alle sterren. Of alle foto’s die we hebben van de fantastische wolkenluchten, de rode zonsondergangen en het noorderlicht. Ook kan ik (achteraf) genieten van het monster dat onder de sneeuw vandaan komt en dan compleet is dichtgevroren. Morgen weer een nieuwe dag.
Opel Frossa
Ook is het maanlicht erg welkom als er sneeuw ligt. Lantaarnpalen zijn in de verste verte niet te bekennen en de buren zijn niet zo scheutig met buitenverlichting.
Bekommeringen, beslommeringen en belemmeringen in een Zweedse winter. Want winter, dat is het!!! Waar we alleen maar horen over wind en regen uit de Neerlandsche landerijen, is het hier sinds 30 oktober bijna nonstop wit geweest. En al schrijvende ligt er nog steeds een ingestorte 20cm sneeuw. Prachtig winters en dus een witte kerst met weer een nieuwe laag verse sneeuw!!
Uitzicht op ons huis.
Beslommeringen Na 2 maanden scheppen, schuiven, glibberen en geregeld onder de -15, mag het wel even ietsje minder met deze barre winter, want het is pas eind december! Vandaag (29 december) is het even gaan dooien met wat regen, dus momenteel kunnen we schaatsen op de weg. Maar het blijft prachtig om naar te kijken, natuurlijk!
Reeën in de tuin, even bijkomen na het eten.
Ondertussen krimpt onze houtvoorraad voor de hout-cv gestaag. Maar gelukkig was er extra ingekocht. Want alleen met het stoken van hout, kunnen we het hele huis warm houden. De lucht-luchtwarmtepomp (zo een apparaat die je in Nederland alleen als airco ziet en hier als verwarming verkocht wordt) is meer een bijverwarming voor de kamer en uiteindelijk ook de keuken, maar met -5 of kouder is dat niet echt heel behaaglijk.
Dus dagelijks de hout-cv stoken en deze elke 20 minuten bijvullen. Na een uur of 4 tot 5 is alles goed op temperatuur en ook de 500 liter watervoorraad is dan opgewarmd. Deze kan de uren erna alles op temperatuur houden (bijvoorbeeld ’s nachts) en dan weer opnieuw de hout-cv aan. Dan is het heerlijk rond de 20 graden beneden en 17-18 boven. Dat is prima uit te houden!
De doorgaande weg.
Belemmeringen Veel mensen vragen of we nog plannen hebben of er tussenuit gaan. Dat doen we liever niet met deze temperaturen. Dan is het huis comfortabel houden onze hoofdtaak. Dat is wel wat we zochten, namelijk eenvoudig wonen op het platteland. Basic en simpel, maar in de winter ben je daardoor wel aardig gebonden.
Noorderlicht vanaf de veranda te zien.
Bekommeringen Dat we gebonden zijn aan huis kwamen we achter na een plotseling complicatie van een biopsie bij W. De biopsie heeft gelukkig niets geks opgeleverd, maar wel een complicatie. Namelijk een bloedvergiftiging met een resistente bacterie. Het geluk met het ongeluk wilde, dat we natuurlijk wisten hoe deze besmetting tot stand was gekomen (via de biopsie). Hierdoor hadden ze na 2 dagen al de juiste antibiotica te pakken. Deze speciale antibiotica moest elke 8 uur via een infuuskraantje ingebracht worden, dus hij zat gebonden aan het ziekenhuis voor de gehele kuur van 10 dagen. Gelukkig was hij niet beroerd op de koortsaanval na. Hierdoor wisten we direct dat het foute boel was en zijn we naar de eerste hulp gegaan. Al met al is het goed afgelopen. Zomaar een biopsie uit laten voeren, daar denken we in het vervolg echt wel extra over na. Omdat hij zich goed voelde, mocht hij ook buiten wandelen en dat was mooi te combineren met een bezoekje aan een tentoonstelling in het Bohuslän museum.
Tentoonstelling over mensen die werken met hun lichaam.
Maar terug naar de winterse omstandigheden. Het ziekenhuis ligt in Uddevalla, dat is 1 uur en 45 minuten rijden. De eerste hulp ligt in Trollhättan, op 2 uur rijden afstand. En dat met sneeuw en temperaturen van -15 is verre van ideaal. In totaal waren we een maand lang zoet met de onderzoekjes, bloedproeven, een MRI, de biopsie en een opname. Sinds half december is het leven weer een beetje in een normaal ritme gekomen.
Post Bedankt voor alle kerstgroeten, er zijn er vast nog onderweg, want de postbode kwam 22 december, 28 december en pas 2 januari weer. Door de feestdagen en de weersomstandigheden gaat het allemaal wat rommelig.
Elandenpoep in de voortuin met prachtige zonsondergang.
Voorzieningen Zweden wordt wel gezien als een land waar de voorzieningen allemaal goed geregeld zijn. Dat is in grote lijnen zeker het geval, maar natuurlijk niet in elke situatie. Zo rijdt ook hier het openbaar vervoer niet met elke weersomstandigheid. Verder hebben we de afgelopen 3 dagen al zeker 10 maal een stroomuitval gehad. In totaal hebben we meer dan 7 uur zonder stroom gezeten, terwijl de kabels wel onder de grond liggen. Tsja, kan gebeuren. Laatst was het even boven nul en dachten we de auto te gaan wassen. In het tentje ernaast waren alle wc’s buiten gebruik, wat ons al op de hoede had moeten brengen, maar de wasstraat bleek ook zonder water te zitten. Sop kwam er wel en de borstels en blazers deden hun werk. Gelukkig was de auto al voorgewassen, anders was het een modderige kras (euh was)beurt geworden. Er bleken 2 grote waterlekken te zijn in die stad, ontstaan bewegende grond (eerst dikke vorst, daarna twee dagen ineens dik boven nul). Gelukkig hebben we onze eigen waterbron en worden niet getroffen bij zo’n lekkage. Daarentegen wel bij de stoomuitval, dan wordt er geen water opgepompt.
Zo is er voor alles wel wat te zeggen. Overstromingen, te veel sneeuw. Te warm, te koud. Te veel wind, te weinig stroom. Deze feestmaand is aan ons een klein beetje voorbij gegaan en aan nog veel meer mensen op dezelfde aardbol. Laten we het nieuwe jaar gezond ingaan, met positieve zin en geef elkaar een beetje de ruimte. “Let it be”, “Don’t worry be happy”, “Ain’t No Mountain High Enough”, maar in ons geval “I’m Still Standing”. Tot in 2024, een jaar vol met mijlpalen!
