Som alla kan se här, det handlar inte längre bara om motorcyklar men också om våra vardagliga händelser.
Också skriver vi om vår utvandring till Sverige. Förberedelserna och upplevelserna i Sverige.

Zoals iedereen kan zien gaat de blog niet meer alleen over motorrijden, maar ook over de dagelijkse beslommeringen.
Ook over onze emigratie naar Zweden wordt hier geschreven. De voorbereidingen en de belevenissen in Zweden.

Kruispunt van uitzichten

Blik naar het oosten
In 2016 verhuisden we vanuit het drukkere Westen in Nederland, naar het rustiger Oosten. Dat voelde uiteindelijk als een mini-emigratie. Je verplaatst immers niet zomaar even al je spullen twee uur verderop. Ook valt er in de regio nog van alles te ontdekken. In het oosten woonden we vlakbij de Duitse grens met nog meer andere mogelijkheden om te toeren, te winkelen of te wandelen.

Heerlijke bossen in plaats van weilanden, minder wind, minder regen en meer frisse lucht. Toen ik in 2018 in Zwolle ging werken, bleken de files daar aardig te zijn aangegroeid. Ik zag wekelijks auto´s op elkaar klappen en de brokstukken om mijn oren vliegen op de A37-A28. Ik ben uiteindelijk binnendoor gaan rijden, maar daar reden we allen in een rijtje langs de vaart. Hoezo rustig in het oosten?
In het weekend lekker de heide op, of het bos in dan? Dat dachten steeds meer mensen, zeker toen door corona de grenzen ´dicht´ gingen, bezoek werd geminimaliseerd en iedereen de hele week thuis zat te werken……

Zuidwaarts
In 2004 al wilden we een huis in de Auvergne huren om te zien of het buitenlandse leven ons zou bevallen. Ook toen kon één van ons vanuit thuis werken en zou de ander ter plekke gaan werken. Deze plannen verdwenen door het achterstallige onderhoud van alle woningen die we bekeken. Wel bleef het buitenlandse leven ons trekken, maar uiteindelijk juist noordwaarts.

Blik vooruit
Zo kwamen we erachter dat Covid-19 onze emigratieplannen in een versnelling heeft gezet terwijl de rest van de wereld juist een tandje terug ging. Daardoor lijken onze beslissingen soms mijlenver af te staan van beslissingen die anderen niet konden nemen.
Tijdens onze verhuizing naar het oosten hadden we afgesproken, we verhuizen nooit meer binnen Nederland. Als we ooit nog eens zouden willen verhuizen, dan de grens over. Dat was toen vanwege werk nog niet mogelijk.
Met de pandemie kwam dit in een versnelling. Arbeidscontract werd (ook al door corona) niet verlengd voor de één. De ander ging met pensioen en zo kon onze droom ineens werkelijkheid worden.

Blik op oneindig
Nadat we in 2006 de eerste voeten op Scandinavische bodem hebben gezet, bleven onze voetafdrukken daar steeds zichtbaar.

We zijn emigratiebeurzen afgelopen, we kochten Zweedse boeken, werden lid van de Zweedse vereniging, bezochten het Scandinavisch Dorp en het maakten verschillende verkenningsreizen. In 2021 is dan de stap gezet.
Het huis is per februari verkocht en de inboedel opgeslagen. We gaan! Tot groot verdriet van familie en vrienden die ons toch liever in het verre Drenthe hadden opgezocht dan in het verre Zweden.

Kruispunt van uitzichten
Nu zitten we een aantal maanden in ons droomland tussen de weilanden omsloten door bos. Letterlijk op een kruispunt van uitzichten.

We genieten hier intens van alle geuren, kleuren, geluiden, dieren en weersomstandigheden. Het lijkt alsof onze zintuigen op scherp staan. We horen beter (ja ook de tinnitus), zien meer en ruiken alles veel intenser. Het proeven schiet er soms bij in, maar we zijn steeds meer gerechten aan het uitproberen. We zullen er af en toe een probeersel van op de blog zetten. We staan momenteel veel meer in verbinding met onszelf, het leven en de natuur en dat willen we zo lang mogelijk vasthouden.

Zo nu en dan proberen we je mee te nemen in ons gevoel op deze blog.